Dag 38 - Opsplitsing, gemeenschapswerk en een geslechte taalbarrière

Dag 38 - ma 9 jun - Tashkent - Akzu Djabagly (Kazachstan)

Reisdag en grensdag. 
Vroeg bij de grens. We bleven redelijk in beweging, moesten alleen even wachten toen alle Kazachse grensbeambtes om 10 uur een collectieve rookpauze namen. Op de klok duurde de overgang drie uur, incl. weer een uur tijdsverchil (nu vier uur vroeger dan Nederland). 

Na de grens kregen we niet meer een grote bus, maar twee kleinere bussen. 
Na nog een paar uur rijden kwamen we in Zhabagly bij ons guesthouse. Dat wordt gerund door een Nederlands-Kazachs echtpaar, dat een deel van haar familie en het dorp inschakelt. Een paar reisgenoten werden ondergebracht in het eigenlijke huis, ik kreeg een kamer in een bijgebouw en omdat het guesthouse te klein is voor de hele groep, werden een paar groepsgenoten elders in het dorp ondergebracht. Per locatie was er gedeeld sanitair. Het was simpel, maar netjes, schoon en goed afgewerkt.
Het diner (inbegrepen, eten wat de pot schaft) was lekker. Borjst vooraf (Russische bietensoep, mits goed gevuld best lekker) en een soort koeken van aardappel en kip.

Na het eten zat het grootste deel van de groep buiten te praten en te borrelen. Diana, de zus van de eigenaresse, kwam op een gegeven moment naast me te zitten. José zei dat ze vrijwel geen Engels sprak, maar dat ze eerder leuk met elkaar gecommuniceerd hadden en spoorde me aan om met haar te praten. 'Vrijwel geen' is nog royaal voor het Engels dat ze sprak, maar het is nog steeds meer dan het Russisch dat ik spreek. Met zo nu en dan wat hulp van haar zus, die redelijk Engels en een verrassend goed begrijpbare mengelmoes van Nederlands met wat Engels en een paar woorden Russisch spreekt, lukte het redelijk om op zeer basaal niveau te communiceren (zo kwam ik er bijvoorbeeld achte dat zij de kok was). Het basale niveau frustreerde ons allebei een beetje en op een gegeven moment ging ze even weg en kwam weer terug met een woordenboek Russisch-Nederlands, van de eigenaar van het guesthouse. Daar kon zij woorden in opzoeken en aanwijzen, maar van mij naar haar hielp het niet veel. Dat heb ik haar duidelijk weten te maken (niet zo moeilijk, ze begreep het probleem zodra ze door had dat het woordenboek maar één kant op werkte, ook hier hebben ze een goede dosis gezond verstand). Ze verdween opnieuw en kwam snel weer terug met een Russisch-Nederlands / Nederlands-Russisch woordenboek maar, nog veel beter, ook met een iPad met de website van Google Translate. Toen ging het praten met elkaar een stukje eenvoudiger. (Even goed nog wel omslachtig. Je moet alles intikken, De vertaling kan krom zijn. En wanneer je een schrijffout maakt kan de site het woord niet vertalen.) Het was wel erg arbeidsintensief en traag. We hadden wel in de gaten dat we op een gegeven moment alleen zaten, maar we schrokken allebei toen we opmerkten dat het al half drie was. Ik moest om acht uur aan het ontbijt aanschuiven, maar zij moest zorgen dat het ontbijt om acht uur klaar stond (en het was geen simpel ontbijt met een stukje brood een een kuipje jam) en dat de lunchpakketten klaargemaak waren. Haastig, zeiden we elkaar gedag en ging ik naar mijn kamer.