Dag 58 – Taoïstische moslims, een bellen-concert en miscommunicatie

Dag 58 - zo 29 jun - Xi'an

In de ochtend met de trein aangekomen in Xi’an.

Afgesproken met Jan, Hartmut en Antonia om tegen lunchtijd de stad in te gaan. We gingen richting de moslimwijk, waar we in een heel drukke straat een restaurant vonden waar iedereen zich lekker bij voelde (meer dan twee of drie tafels in een snackbar-achtige omgeving).

Door verwarring over welke schotel precies voor wie was had ik al de halve schotel van Antonia opgegeten voordat mijn schotel gebracht werd. (We hadden allebei een schotel met lamsvlees, ze wist niet meer precies wat bij haar schotel zat, maar wel dat wat bij mijn schotel zat niet bij haar schotel hoorde. Ik had me alleen gefocust op het lamsvlees en dat er volgens de kaart ‘special sauce’ op zat, of het wel of niet met mie was heb ik niet opgelet. In de meeste restaurants weet je niet wanneer alle gerechten geserveerd worden maar wel redelijk zeker dat er wat tijd tussen kan zitten, wachten tot iedereen zijn eten heeft levert dus meestal koude maaltijden op waardoor we hebben afgesproken dat iedereen begint te eten zodra zijn eten aankomt.) We hebben onze schotels gewisseld. Ik heb haar wat van mijn portie gegeven en de helft van haar portie betaald (werd niet om gevraagd, maar leek me wel zo netjes).

Na het eten zijn we dieper de moslimwijk ingetrokken. We hebben de grootste moskee van China bezocht. Die moskee is vrijwel niet als moskee te herkennen, op een Arabisch opschrift boven de deur naar de gebedsruimte na is de moskee geheel als een taoïstische tempel vormgegeven. Compleet met pagodes, voorhoven, schilderingen en beelden die mensen en dieren uitbeelden (verboden volgens de Islamitische leer), hoge drempels en afwezigheid van directe paden tussen verschillende in- en uitgangen om boze geesten buiten de deur te houden (verboden bijgeloof volgens de Islamitische leer) en typische Chinese architectuur. Ook hier mochten we niet de gebedsruimte zelf in (op zich vreemd omdat het op deze reis in alle Islamitische landen wel mogelijk was, maar aan de andere kant misschien begrijpelijk wanneer je drommen Chinese toeristen duidelijk moet maken dat ze echt hun schoenen uit moeten trekken). Het was erg mooi, maar de verschillen met een Taoïstische tempel zijn op het oog erg klein.

Na de moslimwijk wilden we de Bell- of Drum-tower zien. Omdat de Bel-tower de grootste was kozen we daarvoor. Ik heb op mijn vorige twe reizen dat ik in Xi’an was de Bell-tower alleen van buiten gezien, maar nog niet van binnen. Na het kopen van een kaartje en het beklimmen van de eerste verdieping bleek dat we niet verder omhoog konden klimmen. Dat was een teleurstelling. Dat er op de eerste verdieping een concert werd gegeven met kleine klokken was maar een schrale troost. Hartmut en Antonia hadden een kaartje gekocht voor beide torens, dus zij gingen verder. Jan en ik hadden gedacht het meeste in de Bell-tower te kunnen zien en hadden geen zin om nogmaals een kaartje te moeten kopen. Wij gingen in de buurt van het hotel iets zoeken waar we wat konden drinken.

Het restaurant in het hotel was gesloten en in eerste instantie konden we in de buurt van het hotel niets vinden. Toen we weer terugliepen naar het hotel zagen we echter dat er schuin tegenover het hotel een restaurant zat, waar we nog wat gedronken hebben.

’s Avonds was ons een dumpling maaltijd beloofd (althans dat was onze indruk). Thijs had een normale maaltijd van een aantal gedeelde gerechten, waaronder een aantal porties dumplings in gedachten. Voor de dumpling liefhebbers en diegenen die voor het eerst echt dumplings wilden uitproberen was dat een kleine tegenvaller. De complete maaltijd was oké, maar geen uitblinker. Een andere tegenvaller was de drankenkeuze: water, sinas en pruimensap, geen cola en geen bier (we zaten weer in de moslimwijk).