Dag 05 - Rookpauzes, gedoogstatus en pizza!

Dag 5 - wo 7 mei - Cappadocië – Nemrut Dagi - Kahta

Vandaag is een reisdag. 5:30 op, 6:30 ontbijten, 7:00 uur rijden. 
Mooie rit vanuit Capadocië naar de Anatolische hoogvlakte. In het constant veranderende landschap zijn al de invloeden merkbaar van het Taurusgebergte in het zuiden en de Attatürkdam in het zuidoosten. Onderweg een paar keer gestopt voor plas-/ rookpauzes en een vroege lunch (José, de reisbegeleidster, rookt naar eigen zeggen 40 shaggies op een dag, dus met de pauzes om de benen te strekken zit het wel goed). 
De tijd in de bus benut ik, tussen het naar buiten kijken en praten met mijn reisgenoten door, met het bijwerken van dit reisverslag. Het is een handig tijdverdrijf tijdens een lange reisdag, totdat de accu van mijn tablet leeg raakt (dat kan verderop in de reis nog lastig worden, wanner we in de homestay's in Kazachstan en de yurts in Kirgizië niet altijd stroom hebben). 
De lunch was in een lokaal restaurantje langs de weg. Bestellen gebeurde volgens het principe van in de vitrine aanwijzen wat je wilt eten en wanneer het klaargemaakt is wordt het naar je tafel gebracht. Het eten was simpel, maar erg lekker. 
Tegen het einde van de middag kwamen we aan in Katha, waar we overstapten op twee minibusjes die ons tot bij de top van Nemrut Daği brachten. Een korte maar stevige klim (vals plat volgens José, maar zij is een Limburgse, dus haar maatstaven zijn iets anders dan die van ons Hollanders) bracht ons tot de top. Daar zagen we het megalomane 'project' van koning Antiochus. Hij liet zich in de eerste eeuw voor Christus samen met zijn goddelijke voorouders vereeuwigen in kolossale beelden. Om ruimte te maken liet hij daarvoor de top van de berg verwijderen zodat er een platform ontstond. Aan beide kanten van dat platform liet hij de beelden van zichzelf te midden van de goden neerzetten en daar tussenin liet hij een hoge berg maken van steenpuin, waaronder volgens de overlevering de graven van hem en zijn vrouw liggen. De site is erg indrukwekkend. De overblijfselen van de beelden (half gerestaureerd), waarvan de hoofden in de loop der eeuwen afgevallen zijn en nu voor de restanten van de beelden staan, zijn enorm en helemaal intact moet het overweldigend zijn geweest.
Het moet een geweldige ego-trip zijn geweest voor de heerser van een piepklein landje dat als buffer tussen het Romeinse en Parthische rijk gedoogd werd, die gepaaid werd door de leiders van twee grote rijken, onnoemelijk rijk is geworden door de handel tussen die twee rijken en daardoor het waanbeeld kreeg dat hij wel van de goden af moest stammen. Zijn hoogmoed werd ook zijn ondergang. Aan de 'gedoogstatus' kwam snel een eind toen hij in een conflict de kant van de Parthen koos.
Tegen zonsondergang begonnen we aan de terugweg. Wachten tot zonsondergang op de berg had geen zin omdat het bewolkt was, we zouden de zon niet onder hebben kunnen zien gaan. Daarnaast wil José ook liever niet in het donker rijden en ze wilde zeker niet in het donker de berg af. In ons busje zat ook onze chauffeur, die ons het hele gedeelte in Turkije rijdt. Hij spreekt en begrijpt zo goed als geen Nederlands of Engels (van de paar woorden Engels die hij spreekt lijken "no problem" zo'n beetje de belangrijkste te zijn) maar hij zat wel met ons te praten en grapjes te maken. Dat was heel grappig, wij spraken en reageerden in het Nederlands en Engels tegen hem en hij sprak en reageerde in het Turks (en een paar keer met "no problem") en zijn reacties leken heel passend in het gesprek (intonatie, een kort antwoord waar een kort antwoord verwacht wordt, etc.) maar of we met hetzelfde gesprek bezig waren zal niemand ooit weten. :-) 
Na ongeveer een uur terugrijden naar de bus en een uur naar ons hotel,  waar we snel onze bagage in onze kamers dumpten, was het na 21:00 uur voordat we eindelijk konden gaan eten. We zijn met een klein groepje op zoek gegaan naar een restaurant, maar kwamen niet veel tegen waar we het met z'n allen over eens konden worden. Twee kleine lokale restaurants, een hotelrestaurant en een koffiezaak (met zoete broodjes) konden steeds niet iedereen bekoren. Waar iedereen uiteindelijk mee kon leven, al was het niemands eerste of tweede keus, was de lokale vestiging van Domino's Pizza. (Hopelijk de eerste van héél weinig westerse fastfood zaken waar we deze reis terecht komen.) Even na tienen waren we weer terug in het hotel, waar ze een goede WiFi en internetverbinding hadden en waar ik dag drie en vier van mij reisverslag met wat foto's op dit reisblog kon plaatsen.