Dag 19 - Oude vrouwtjes, een groot plein en steigers

Dag 19 - wo 21 mei - Kashan - Abyaneh - Isfahan

Vandaag reisdag. 
Om half negen vertrokken. Iets later, omdat als we eerder vertrekken we waarschijnlijk voor één uur in het hotel zijn en dan nog niet op de kamers kunnen. (Dat moeten we nog maar eens zien.) 

Eerste stop Abyaneh. Een klein dorpje dat tegen een bergwand geplakt is. De meeste jongeren, zijn er weggetrokken om werk te vinden in de grote stad. Bevolking bestaat hoofdzakelijk uit ouderen. De vrouwen vallen op omdat ze witte hoofddoeken dragen met bloemetjesmotieven.
Nauwe straatjes, die op onverwachte momenten toch nog breed genoeg blijken voor auto's (net aan, om ze te laten passeren moet ik een paar maal in een portiek gaan staan). De moskee is nog steeds mooi. Door de achteruitgang kwam ik in een ander klein straatje terecht. Op het moment dat ik dacht dat het nergens naar toe ging en ik om wilde keren riep een oud mannetje iets naar me en gebaarde dat het straatje iets verderop een bocht maakte en een niveau hoger op de berg weer terugliep. Ik heb hem bedankt en ben doorgelopen. Het oude mannetje keek me tevreden na, het was duidelijk dat hij zijn goede daad van de dag weer verricht had. :-) 
Het zag er naar uit dat hoe hoger op de berg hoe moderner de huizen zijn en hoe lager hoe ouder. Twee niveaus lager dan de hoofdstraat dacht ik een steeg door te lopen (op dit niveau passen er geen auto's meer in de straten, maar wel ezels). Ik liep echter een oud,  vervallen huis in, zonder dak.

De rest van de reis liep voorspoedig, maar we kwamen toch pas om half drie aan bij ons hotel. Mooi groot hotel met ruime moderne kamer. Badkamer ziet er uit alsof er granaatscherven hebben rondgevlogen (blussen in het emaille van het bad, deksel van het spoelreservoir is in meerdere stukken gebroken en wc-bril past niet goed op de pot) maar is wel schoon. Geen straf om hier drie nachten te verblijven. 
Om vier uur afgesproken met Jan om naar het grote plein te gaan, dat op een steenworp afstand van het hotel ligt. (Oké, dan moet je wel een heel goede werparm hebben en een stevige storm mee, maar loopafstand is in dit geval voor alle definities van dat begrip ook echt loopafstand.) Het grote plein, Medan Emam Khomeini, was nog overweldigender dan ik mij kon herinneren. Een groot, uitgestrekt plein (het grootste plein ter wereld op het plein van de Hemelse Vrede in Beijing na, maar dan zonder bouwwerken in het midden die het kleiner doen lijken), omringd door een galerij met winkeltjes en een bouwwerk in het midden van elke zijde: de Lotfalah moskee, de Emam moskee, het Ali Qapu paleis en de ingang van de bazaar. De koepel van de Emam moskee staat nu in de steigers en de grote veranda van het paleis, waar de Shah en zijn gevolg zaten om naar polowedstrijden op het plein te kijken, staat ook nog steeds in de steigers (exact hetzelfde als vier jaar geleden, ik had gehoopt dat die nu weg zouden zijn).
Wat rondgelopen en de moskeeën bezocht. Tegenover hotel bij 'Pazhang Kentucky' (waar je kentucky, burger en pizza kunt eten :-) ) een echte Iraanse pizza gegeten (hier geen tomatensaus op de pizza, maar apart ketchup er naast) erg lekker, maar wel machtig.