Dag 20 - Wandelen, binnensluipen en traplopen

Dag 20 - do 22 mei - Isfahan

Vrije dag in Esfahan. (Althans vrij, we hebben een programma dat we vandaag af willen werken.) 
Om half tien ging ik weer met Jan en de Duitsers op pad. (We beginnen inmiddels een vast team te worden, niet meer "können wir..." of "wollen sie...", maar "sollen wir verabreden um...".) Eerst weer naar het plein (dat blijft iedere keer indrukwekkend) en vanaf het plein een wandeling uit de Lonely Planet door de bazaar. (Uit praktische overwegingen heb ik de bladzijde met deze wandeling en de kaart van Esfahan uit mijn zelf samengestelde samenvatting van de Lonely Planet gescheurd. Dat is iets handiger dan met een ringband met 200 pagina's samenvatting in mijn hand rond te lopen. Notitie voor de volgende reis: per stad een los A4-tje maken met een kaart en evt. belangrijke info en een stadswandeling.) De wandeling bracht ons door de bazaar en langs een paar mooie bezienswaardigheden net buiten de bazaar naar de grote Jamee moskee (vrijdag moskee) van Esfahan. 
De bazaar is een lange gang met een aantal kleine aftakkingen. Op de uiteinden na zijn er vooral praktische zaken voor de lokale bevolking te vinden. Het voelt hier minder oosters aan dan in Kashan, maar de kraampjes met huishoudelijke artikelen doen meer aan als een Xenos verdeeld over honderd kraampjes dan een Blokker of Action. De kleding doet heel hip en modern aan, maar is toch net even anders dan bij ons.
De regels voor het bedekken van van de vrouwelijke vormen in het oppenbaar gelden duidelijk alleen voor vrouwen van vlees en bloed en niet voor etalagepoppen van plastic. Overal zie je hele of halve poppen met weinig verhullende leggings en topjes en hier en daar zelfs ondergoed en bh's. Grappig is dat hoofden in veel gevallen wel een hoofddoek droegen (maar dat kan natuurlijk ook uitstalling van koopwaar zijn geweest).
De wandelroute bracht ons o.a. langs de binnenplaats van een oud koopmanshuis (erg mooi versierd) een caravanserai (niet zo bijzonder, weinig versierd, een beetje vevallen, maar wanneer het de eerste is die je ziet is het een leuk voorbeeld van de vorm) en een moskee waarvan een deel van de façade meer dan 1.000 jaar oud is (oude deel van de façade bijna gemist, een aardige Iranees wist ons echter in het Farsi duidelijk te maken dat we wat gemist hadden en waar we het konden vinden). Een verbouwde caravanserai met theehuis hebben we niet kunnen vinden (de caravanserai waarschijnlijk wel, maar het theehuis was verdwenen). 
Op het laatste deel een verkeerde afslag genomen, waardoor we een deel buitenom hebben gelopen. Maakte niet uit, want daardoor kwamen we net rond lunchetijd een restaurant tegen. Heerlijk gegete. Ghorm-e sabzi (of iets dat ongeveer zo gespeld wordt), een niet zo smakelijk uitziende stoofschotel, groen-zwart door de groente en kruiden, die gegeten met rijs wel erg smakelijk is. Een heerlijke afwisseling voor de kebab. De plek waar we weer de bazaar in gingen voor het laatste stukje naar de moskee, was de vorige keer een grote bouwput. Nu ligt een drukke straat die eerst de bazaar kruiste onder een nieuw stuk bazaar die de oude bazaar met een nieuwer stukje dat naar de moskee loopt verbindt.

De moskee was nog gesloten voor toeristen toen we daar tegen één uur aankwamen. De middagdienst was bezig. De kaartverkoop zou pas weer om kwart over twee weer beginnen. Wij zijn in het voorportaal van de moskee gaan zitten en hebben rustig naar de mensen gekeken die de bazaar en de moskee in en uit liepen en af en toe een praatje gemaakt met die mensen.
Na een goed half uur kwamen veel mensen de moskee uit (de dienst was blijkbaar over). Voorzichtig ziin we weer naar de deur gegaan om te kijken of we al naar binnen konden. We werden hartelijk begroet door mensen die naar buiten kwamen en een aantal gebaarden dat we toch vooral binnen moesten kijken.
Binnen was het rustig. Geen groepen toeristen die overal voor gingen staan en hier en daar kleine groepjes mensen die nog zaten te bidden en die we verder met rust lieten (al kan ik niet zeggen wat Hartmut vanaf de andere kant van het binnenplein met zijn super telelens heeft gedaan).
De vorige keer dat ik hier was, zagen we iemand over het plein lopen die een traditioneel gewaad compleet met kromzwaard droeg. We vroegen ons af wat dat te betekenen had, maar dat werd snel duidelijk toen we de gewelven van de moskee binnen gingen. Er was een filmopname aan de gang en onze Ali Baba was een figurant die even een sigaret was gaan roken. :-) 
Toen we de moskee hadden bewonderd en weer naar buiten gingen, was de kaartverkoop nog steeds gesloten. (Dat heeft ons dus anderhalve ton uitgespaard.)

We gingen weer terug over de bazaar. Het begin en eind was nog grotendeels open, de rest was gesloten. Veel brommers en motoren en zelfs een paar auto's in de bazaar. Grap van Hartmut: in hun vrije tijd oefenen de handelaren van de bazaar voor de motorrally van Iran (wie zegt dat Duitsers geen humor hebben?). 
Terug op het grote plein (het blijft indrukwekkend, iedere keer dat je het ziet weer) eerst thee gaan drinken in een leuk theehuis aan een pleintje net naast het grote plein. (Modern, veel vlotgeklede Iranezen, echte koffie, goede thee met kruiden of fruitsmaak.)
Na de thee met Jan het Ali Qapu paleis bezocht. Dat was nog overgebleven van mijn lijstje van vier jaar geleden, toen zijn we daar niet aan toe gekomen. (Hartmut en Antonia gingen opnieuw naar de Emam moskee om deze met goed licht te kunnen fotograferen, gisteren was het bewolkt.) Ondanks dat de grote veranda nog steeds in de steigers staat, waardoot het uitzicht over het plein voor een groot deel belemmerd is en ook de kamers voor een groot deel afgesloten zijn was het mooi en zeker de moeite (en de anderhalve ton entree) waard. Voor de muziekkamer was het even klimmen langs een wenteltrap naar de bovenste verdieping. Deze kamer heeft een prachtig versierd koepelplafond van koper, wat voor een prachtige akoestiek moet zorgen. 

's Avonds om zeven uur met Jan afgesproken om naar een restaurant uit de Lonely Planet te gaan (vlak naast het hotel). Restaurant bleek nog gesloten, doorgelopen naar volgend restaurant (twee huizen verder), was fastfood restaurant. Uitkiezen vanaf kaart op de muur. Was benieuwd wat ze hier met falafel met kaas en paddestoelen doen en heb daar een portie gefrituurde aardappel bij besteld. De falafel, kaas en champignons bleken ze tussen bijna een halve meter stokbrood te stoppen (de extra patat was dus lichtelijk overbodig).